De laatste loodjes en (over)gewicht

Ik zit momenteel aan de "pool" bij Rob en Sonja. Sonja Sr. trekt haar baantjes bij een temperatuur die richting de 30 graden gaat en ik gebruik de "zwemtijd" om het Blog met wat tekst te vullen. Het is waarschijnlijk de laatste keer dat het Blog vanuit dit werelddeel van tekst wordt voorzien. Overmorgen vliegen we terug via Singapore en London naar Amsterdam. Tijdens het inbonken van de tekst luister ik naar Radio 10 Gold en de weersverwachting voor de dag van onze terugkeer in Nederland geeft aan dat we geen warm welkom van de weergoden hoeven te verwachten.  De weersverwachting is natuurlijk een verwachting maar het staat wel vast dat het een wereld van verschil zal zijn met de omstandigheden waar in we nu verkeren.

De afgelopen dagen stonden geheel in het teken van de 50e verjaardag van Sonja Jr. Het begon met het samenscholen van de diverse familieleden op de dag voor haar verjaardag, wat uiteindelijk moest leiden tot een felicitatie klokslag middernacht. Hier en daar waren de fysieke uitingen van een behoefte aan slaap zichtbaar maar een ieder wist het beoogde tijdstip te halen. De felicitaties werden uitgewisseld vergezeld van de verschillende geschenken.

Het boek met het "levensverhaal" betekenende een behoorlijke vertraging voor de mensen die dachten direct na het bereiken van de 19e november het bedje op te kunnen zoeken. Hier en daar vielen wat oogjes en andere zaken toe of om en werden een aantal zaken uit het oog verloren. Niet echt dramatisch en de feestvreugde werd er zeker niet door verstoord.

De verjaardag van Sarah werd rond het middaguur weer opgepikt met een lunch waarna het al vrij spoedig weer tijd werd om ons te verplaatsen naar de "pool area" bij het feestvarken thuis om met een aantal "locals" invulling te geven aan het heugelijke feit dat Sonja Sahra gezien heeft. Na deze inleidende beschietingen werd het tijd voor het serieuze werk. Met de hele familie werd over verschillende assen koers gezet naar Sovereign Hill.

Na het inrichten van de onderkomens en een warm welkom waarbij onder het genot van een glas champagne en de nodige versnaperingen uitleg werd gegeven over hetgeen ons te wachten stond werd het tijd om het tenue aan te passen aan de standaard van de jaren rond 1850. Een en ander werd uiteindelijk vastgelegd op de gevoelige plaat en het resultaat daarvan hebben wij inmiddels in ons bezit. Jullie zullen nog even moeten wachten tot na mijn terugkeer in Nederland voordat ik het resultaat met jullie kan delen.

De dag in Sovereign Hill was een aaneenschakeling van bezienswaardigheden, wetenswaardigheden en culinaire hoogtepunten en werd besloten met een frisse kijk op de geschiedenis van Ballarat ten tijden van de goudkoorts. De volgende dag werd de terugreis naar Melbourne weer gereden over verschillende assen, op verschillende tijden en met aangepaste bezettingen van de verschillende voertuigen. Aan het eind van de dag werd tijd ingeruimd om een en ander nog eens grondig te evalueren onder het genot van een BBQ en werd gelijk afscheid genomen van Puck die vanmorgen vroeg richting Sydney is vertrokken.  

Wij zijn inmiddels aangekomen in een fase waarbij gewicht een rol speelt. De weegschaal van Sonja staat ons tijdelijk ter beschikking. Niet om een bevestiging te krijgen wat we eigenlijk al een tijdje weten. We hebben wat kilo's verzameld. Niet alleen aan het lichaam maar ook de meegebrachte souvenirs zijn verruild voor lokaal aangekochte artikelen, al of niet bedoeld om weer weg te geven.

Aan het begin van onze rondrit over het Noordereiland van Nieuw-Zeeland wisten Mies en ik nog enigszins trots te melden dat we nagenoeg op hetzelfde gewicht zaten. Nu durven we reeds te bekennen dat we niet geslaagd zijn in ons streven om "gewichtsneutraal" terug te keren in Nederland na 9 weken Down Under. Gelukkig hebben we de boekwerkjes van Sonja Bakker nog en we zijn nu al razend enthousiast om die weer eens grondig door te spitten. Al hoewel, de eerste agendapunten na terugkeer in Nederland staan een consequente invulling van haar gedachtegoed al in de weg. Een afscheidsreceptie van een oud-collega, Sinterklaas en natuurlijk onze verjaardagen, onze trouwdag en de jaarwisseling zullen een en ander al snel weer omzetten in een goed voornemen.

Vooruitlopend op de goede voornemens durf ik nu reeds te melden dat Down Under 3 geen voornemen meer is maar slechts een kwestie van tijd. Naar verwachting gaat dit Blog ergens in 2013 verder. Bedankt voor de reacties en wellicht tot de volgende keer......

Nog steeds "druk, druk "

De "visite" is net de deur uit dus tijd voor een nieuwe poging om het Blog weer eens te vullen met wat tekst. We zijn in de afgelopen dagen natuurlijk bij de Wendels langs geweest en hebben ook Philip Island bezocht. Het eiland ligt een kleine twee uur rijden van onze huidige locatie en heeft veel te bieden. De grootste toeristische attractie zijn de pinguïns.

Een andere point of interest is het Vietnam Vets Museum. Een "attractie" die mijn aandacht trok op grond van het contact met een voormalig lid van het Australian Army Training Team Vietnam op de camping in Canberra.

De toeristische attracties geven een goed beeld van de diversiteit tussen de verschillende "soorten" toeristen. De toeristen gedragen zich allemaal als toeristen en het zijn dan ook de toeristen die zich het meest ergeren aan andere toeristen. Wij hebben daar de nodige voorbeelden van gezien en ik vind persoonlijk dat de Aziatische toeristen het meest irritant "door het beeld" lopen.

Ondertussen beginnen we ons te focussen op de verjaardag van Sonja. De komende dagen staan geheel in het teken van "leuke Sara dingetjes". We gaan ook nog terug in de tijd. 

Tussen alles bedrijvigheid door probeer ik natuurlijk het loopschema vast te houden. Vandaag weer een "rondje" gelopen en dat ging soms weer "leuk" omhoog. De bruggenloop mag qua stijgingspercentage geen probleem meer opleveren. Het mee te slepen gewicht hoop ik na terugkeer in Nederland weer wat te reduceren. Ik heb het idee dat de vele sociale contacten tijdens de afgelopen periode omgezet zijn in wat extra drijfvermogen....

Back in Melbourne

Het is ruim na middernacht, we hebben vanmiddag rendez-vous gemaakt met Peter en Marian op de luchthaven van Melbourne. Vervolgens de huurauto's opgehaald en in de stromende regen de file in gedoken op weg naar onze uitvalsbasis voor de laatste periode. Na het ontwijken van de file, via verschillende routes en met behulp van de Tom Tom,  de bagage verdeeld over de drie "hutjes" en vervolgens op weg naar de Subway voor een quick bite. Daarna via een korte informatieve stop bij een "clubhuis" met de hele party naar Rob, Sonja & the kids.

De internet verbinding is operationeel maar de foto's van vandaag zijn nog niet overgezet, dus deze keer geen actueel maar een recent "sportief" plaatje van een oude Swimmer Canoeist

Back in Auckland

We zijn weer terug in Auckland, de camper staat weer op zijn plaats en het "stapelbed" verruil ik vannacht voor 2 maal Queen-size in een eigen kamer. Tijd dus om puntjes op de i te zetten en het een en ander bij te werken. Mijn Picasa webalbums hebben vanavond na het klaverjassen met Theo en Sonja inmiddels wat aandacht gehad en die lijken misschien wat minimaal gevuld  maar dat verhaal is misschien bij de meeste al bekend, het heeft te maken met de snelheid van de internet verbinding.

Hoorde ik onlangs via Skype nog de klacht dat er zo weinig foto's zichtbaar waren, wees gerust er staan inmiddels ruim 2500 foto's op de harde schijf en de back-up schijf. Het resultaat van het delen van de schijfruimte met twee Japanse toeristen....

Morgen weer naar Melbourne om aan de laatste etappe van Down Under 2 te beginnen....

:))

Russell

We zijn in Russell, de eerste hoofdstad van Nieuw-Zeeland. Een aardig dorpje voor onze begrippen dat zich in de belangstelling weet van veel toeristen die allemaal op de schitterende omgeving afkomen. Daarbij is er van alles te doen, van zwemmen met dolfijnen tot tandem parachute springen, het kan hier allemaal. Wij doen het natuurlijk allemaal een stuk rustiger aan.

Gisteren was de laatste lange rit en die begon met het afscheid van Alida en Ho die ons een aantal onvergetelijke dagen hebben bezorgd. Helaas was de tweede vis expeditie minder succesvol dan de eerste. De vangst  was dit keer nul komma nul vissen. De lange rit verliep zonder noemenswaardige problemen en we waren toch nog ruim op tijd voor een mooie zonsondergang achter de bergen aan de over kant van de baai waarover we kijken vanuit de plaats waar de camper staat.

Er  ging weer wat mis met de vingers op het toetsenbord waardoor een gedeelte van dit bericht helaas ontbreekt. Er moeten ook nog wat foto's worden over gezet dus het blijft hier bij. Volgende keer wellicht wat meer info...

Vis

Het is zondagmorgen en we zitten rond de ontbijttafel bij Alida en Ho. Theo slaapt uit en Sonja staat onder de douche. Mies en Alida nemen de reisgids nog even door en Ho verdiept zich nog even in de handleiding van het navigatiesysteem van zijn boot. Gisteren na een mooie route waarbij een “heuveltje” beklommen werd en Hot Water Beach bezocht, aangekomen bij het vakantiehuis van Alida en Ho.
Nadat de mosselen, die Theo en Ho onderweg hadden “geplukt” in de wok met knoflook, zout, peper en rode wijn op de juiste smaak waren gebracht, deze maar gelijk soldaat gemaakt.

Daarna met de boot naar de kust en gaan vissen. De eerste die beet had was Mies, een aardig “visje”. Na een hectische periode bleek het mandje goed gevuld en werd, terwijl op de kant om de een of andere reden een vreugdevuur en vuurwerk zichtbaar was, koers gezet naar de wal.

Het avondeten stond al klaar en na het visserslatijn, natuurlijk onder het genot van drankje, bleek het inmiddels alweer na middernacht te zijn. Nadat de bedjes waren verdeeld nog even een afzakkertje en rond twee uur was het “tap toe”. Vanmorgen wakker geworden door de geur van de rokerij waar een gedeelte van de vangst op smaak wordt gebracht. Het andere gedeelte ligt inmiddels mooi gefileerd in de ijskast en vis zal deze dagen een hoofdbestanddeel zijn tijdens de maaltijden.

De internet verbinding is in deze regio goed tot uitstekend dus ik ga mijn best doen om, tussen de verschillende activiteiten door, om de digitale achterstand in te lopen.

Hot, hot, hot!!

We zijn inmiddels in Rotarua aangekomen en zitten in een gebied waar de stoom je bijna letterlijk om de oren vliegt. Kokende modder, bloedhete bubbelbaden en gloeiend hete stoom tekenen hier het straatbeeld.

Onuitspreekbare teksten kom je ook tegen. Dit is een plaatsnaambord van een "dorpje" waar men nog steeds op de klassieke manier met het "geschenk" van moeder natuur omgaat.

Tussen de bedrijven door probeer ik af en toe een teken van leven te geven maar ik moet eerlijk bekennen dat het lastig is momenteel. De niet al te snelle internetverbinding moet zo nu en dan gedeeld worden. Er gebeurd meer in en rond een camper als je met z'n vieren bent en onze verschillende gastgezinnen hebben kosten noch moeite gespaard om ons een onvergetelijke tijd te bezorgen.

Ik moet nu plaats maken voor de borden die op tafel komen...........

Time flies when your having fun

De dagen vliegen voorbij dus de hoogste tijd voor een kleine samenvatting. Na het vieren van Sonja d'r verjaardag met een stevige avondwandeling naar een aanbevolen restaurant, dat bij aankomst een andere invulling bleek te geven aan het begrip "open till late" dan wij. Gelukkig nog een Chinees alternatief gevonden met een goed "all you can eat" menu. Met de taxi terug naar de camping voor het eerste nachtje in de camper. Het oudste stel op het Queensize bed in het achterste gedeelte en het jongste stel boven in het "stapelbed". Als je eenmaal ligt is er niks aan de hand maar het in- en uitstijgen leert ons dat we wat aan flexibiliteit hebben verloren.

De andere dag vertrokken naar John en Rina in Lower Hutt en na een enerverende rit, waarbij de Tom Tom af en toe wat aardige alternatieven wist te vinden, kwamen we rond een uur of vijf aan op onze bestemming. Na de (hernieuwde) kennismaking en een aperitiefje werd het tijd voor een vluchtige verkenning.

Kennerly Camp site

De volgende dag een uitgebreidere verkenning van Wellington met goed weer en goed zicht. Ook de culturele kant werd niet vergeten met een bezoek aan Te Papa. Na een korte pitsstop werd het tijd om kennis te gaan maken met Margery, Richard en hun kinderen Cassie en Willem. 

Inmiddels zijn we verplaatst naar Hastings alwaar we kennis hebben gemaakt met Jo(elle) en Rob en hun dochter Abbey. Onderweg nog een souvenirshop, een brouwerij en hotel met een achtergrond verhaal bezocht. Vanmorgen een blik geworpen op de omgeving vanaf het hoogste punt en een bekroonde pasteibakker bezocht. Op zoek geweest naar UGG's, een chocolade winkel / museum bekeken en op twee locaties bier en cider geproefd. Dit alles afgewisseld met het uitwisselen van verhalen en ervaringen, bekijken van het nodige foto- en videomateriaal en het genieten van de kookkunsten van de gastheer en gastvrouw. Tussen de bedrijven door ook af en toe nog "een lusje" lopen. 

Druk, druk, druk.

Even een teken van leven voor uit de cabine van de camper terwijl achter mij het ontbijt wordt klaar gezet. Laatste dagen waren bijzonder gezellig en dan vliegt de tijd. Dus weinig tijd om de "admin" bij te werken. Daarbij is de Nieuw-Zeelandse dongle op zich prima maar de ontvangst van het netwerk is niet overal even geweldig.

Binnenkort dus hopelijk weer wat meer tekst en een foto.

Auckland

Jarrod, a few lines in English as promised. Thanks for the wonderful first day in New Zealand. We hope to meet you again someday, and wish you and your family all the best. Thanks!!!

Zoals uit bovenstaande opmerking mag blijken hebben wij een bijzonder goede gids getroffen tijdens onze eerste dag in Nieuw-Zeeland. Na een probleemloze overstap van Melbourne naar Auckland hebben we na het inchecken in het hotel nog even een eerste verkenning gemaakt van de directe omgeving. Na het flappen tappen nog even geprobeerd de lokale horeca financieel te steunen maar de toko's die nog open waren pasten niet in ons plaatje van een "rustig afzakkertje" of wij pasten niet in het plaatje van de tokobaas waar het het tenue betrof.

Met wat frisdrank uit een "laat open winkel" en wat aankopen uit de duty free shop was er genoeg vloeibare ondersteuning voor de eerste klaverjasdrive van dit gedeelte van de tour. Het eerste treffen was voor de "jongens" en het klokje tikte al bijna tegen drie uur (lokale tijd) voordat de tap toe ging.

Vanmorgen contact en kennis gemaakt met Jarrod en een vluchtige mobiele verkenning per SUV afgesloten met een prima lunch op een prima locatie.

Vervolgens met Jarrod naar huis om daar kennis te maken met echtgenote en dochter en na het ruilen van de souvenirs tegen versnaperingen nog even met behulp van de locale gids op pad om de internet verbinding voor het komende gedeelte van de tour veilig te stellen. Het feit dat dit bericht zichtbaar is laat zien dat ook dat is gelukt.

Na een "lichte" maaltijd bij Lord Nelson weer terug "gerold" naar het hotel. Na nog even wat administratie doen, afgewisseld met een chatsessie met de ene dochter en een Skype sessie met de andere dochter wordt het nu echt tijd voor "de laatste ronde". Morgen gaan we de camper ophalen........

O, ja en tussendoor natuurlijk ook nog wat aan beweging gedaan.

Melbourne Airport

Na een bijzonder gezellige middag met onze buren op de camping waarbij het zonnetje zich ook van zijn beste kant liet zien door het kwik bijna naar de 30 graden te laten stijgen, hebben we ons tijdelijke huis gereed gemaakt voor inspectie. De voedselvoorraden waren netjes volgens plan bijna volledig geconsumeerd, behalve een "restantje" bier. Maar het zal jullie niet verbazen dan we daar uiteindelijk ook een oplossing voor hebben gevonden.

Vanmorgen de camper ingeleverd, geen bijzonderheden tijdens de inspectie en na afhandeling van de administratie bleek dat we tijdens ons driehoekje Melbourne - Sydney - Adelaide - Melbourne 4072 Km afgelegd hebben.

Nu zitten we op de luchthaven in afwachting van het rendez-vous met Theo en Sonja en ons vertrek naar Nieuw-Zeeland.
Volgende keer dus een berichtje uit Nieuw-Zeeland.........

Grampians

Na Mount Gambier achter ons te hebben gelaten zijn we richting de The Grampians gegaan. Een mooie route nu de velden "in bloei" staan. We kozen daarom bewust voor de route om de bergen heen. Via Hamilton naar Ararat en vervolgens naar de camping in Halles Gap. Een route door de bergen kan ook mooi zijn maar het spreekwoord "door de bomen het bos niet zien" is ook van toepassing als je tussen de bomen rijdt. Met name de bijrijdster, die het dankzij de Tom Tom, een stuk rustiger heeft deze reis, ziet dan alleen maar bomen voorbij flitsen en enge bochten op zich afkomen.

En om bij ieder bordje langs de weg met de afbeelding van een fotocamera te stoppen om een vergezicht vast te leggen gaat ook weer te ver. De bijrijdster houdt nog steeds de kaart bij, zodat wij in het geval dat de techniek het laat af weten nog enigszins een idee hebben waar we ons bevinden. Tussen de bedrijven door probeert de bijrijdster als een volleerde Japanse toerist onderweg foto's te maken van de schitterende panorama's waar wij met een gemiddelde snelheid van 90 km door heen rijden.



Ook deze reis hebben we “last” van stalkers. Het Nederlandse echtpaar, in een zelfde soort motorhome als waar wij in reizen, stond in Adelaide naast ons op de camping en staat nu tegenover ons. We hebben geen contact met ze gehad maar ik hoorde ze wel met andere bezoekers op de camping in Adelaide Nederlands spreken. Aan de hand van het wasgoed aan de waslijn aan de overkant kon ik met zekerheid vast stellen dat het hetzelfde echtpaar was. Ik herkende haar onderbroeken.

Gisteren op de camping hadden we wel contact met de buren, al zat er nog een caravan tussen. Het bleek een echtpaar uit Schotland te zijn, een gepensioneerde wetenschapper met contacten in Wageningen en een uitdraagster van een pottenzaak.  Het contact kwam tot stand doordat hij met een “technisch” probleem zat en dacht, omdat ik ook in een auto rond rij met Maui erop, dat ik hem misschien wel zou kunnen helpen. Ik rij echter in een Mercedes en hij rijdt in een Toyota. Bij het in ontvangst nemen van de auto krijg je een video te zien waarop de verschillende wetenswaardigheden worden getoond van het voertuig waar je mee op pad gaat. Op deze video natuurlijk ook wat voertuigtechnische zaken zoals de plaatsen waar de verschillende vloeistof reservoirs zich bevinden, hoe je de minimum en maximum waardes kunt meten en hoe je zo nodig een en ander bij kunt vullen.

Vraagt die wetenschapper aan de oud-marinier of hij weet waar de peilstok zit om de motorolie te controleren. Mijn eerste reactie was zoiets van “Neem je moer in de maling, maar mij niet!” Maar als de vriendelijkheid zelve, zoals ik altijd ben, gaf ik aan wel even onder de motorkap te willen kijken. Dat had de wetenschapper natuurlijk ook zelf al uitgerekend en deze opmerking van mijn kant deed hem waarschijnlijk hetzelfde denken als ik daarvoor, maar dan in het Engels natuurlijk.
Wat we ook probeerden, we kwamen er samen niet uit. De peilstok was niet te vinden. Uiteindelijk kwamen we wel samen tot de conclusie dat zolang het rode waarschuwingslampje op het dashboard niet brandt er eigenlijk niets aan de hand is.

Zo als jullie waarschijnlijk is opgevallen is deze tekst weer iets langer dan de voorgaande. Het gevolg van wederom een keuze maken. Gaan we nog op pad of genieten we nog even van de zon. We besloten het laatste. Alle toeters en bellen uit de kast getrokken. Het zonnescherm weer geplaatst voor het “mobiele kantoor” zodat het beeldscherm nog enigszins te lezen is. Mies op de klapstoel in de zon met het nodige leesvoer en we hebben nog steeds het vakantiegevoel.....

Mount Gambier

Vanmorgen begonnen met twee rondjes om de krater. Daarna het ochtend ritueel afgemaakt en samen op stap naar de rand van de krater. Een kopje koffie en vervolgens aan de hand van de routekaart verder. Wel of geen rondje om de andere krater?

Laten we maar beginnen en kijken waar het schip strandt. Het schip strandde niet en ongeveer twee uur later had ik mijn tweede krater gerond op 1 dag.

Daarna nog wat boodschappen doen en in de “achtertuin” even snakken met een biertje. Niet echt sensationeel vandaag, maar wel op en top vakantie.

 

P.S.

Sex in de camper is het meest bezochte item !!!

Sunny Adelaide

Een hele dag in Adelaide rondgelopen in een korte broek, een T-shirt en de zonnebril op. En niet te vergeten natuurlijk de zwaar gesponsorde Big 4 pet,  gekocht bij de receptie voor het vertrek. Het stukje lopen van de caravan naar “de poort” was al genoeg om het zonnetje te voelen op het pas geschoren bolletje.

De gisteren verkende route nogmaals met Mies in de gewone pas gelopen om met de tram van Glenelg naar Adelaide te gaan. De tram op zich is modern maar het, voor ons nostalgische, systeem met de conducteur die rondloopt met een kaartjesautomaat onder zijn arm en vriendelijk afrekent met de klanten tekent de sfeer van deze omgeving.

Het ritje met de tram besloten we eerst helemaal af te maken voordat het veldonderzoek naar de juiste UGG's werd voortgezet. Het eindpunt van de tram bracht ons bij het Entertainment Centre, een soort Ahoy-achtig complex waar de omgeving als snel een verdere associatie op riep met het zuidelijk gedeelte van de Maasstad.

Na een stukje “zwart rijden” de, volgens het toeristische naslagwerkje van het Toerist Information Centre, drie uur durende zoekslag langs de diverse bezienswaardigheden gemaakt om vervolgens met de tram weer terug te rijden naar Glenelg. Tijdens de wandeling nog een aantal winkeltjes en een museum aangedaan. De special UGG-store bleek niet zo special te zijn en het museum kon, ondanks het thema, niet zo boeien.

Na deze wederom  “ontspannen” rustdag de route voor de terugweg naar Melbourne bekeken. Het zonnetje nemen we in ieder geval een heel stuk mee die kant op.

Adelaide

Nadat de weergoden een snipperdag hadden genomen besloten ze de dag erna, naar goed Australisch gebruik, weer vroeg aan de gang te gaan. Wij stonden inmiddels in Gundagai en waren er wat de ondergrond betreft nog verder op achteruit gegaan. Stonden we in Canberra nog op een paar grote stoeptegels, nu stonden we gewoon op een grasveld.
Rond een uur of vier in de ochtend brak het noodweer los, de weergoden hielden zich niet in. Het geroffel van de regen op het dak van de camper zorgden er voor dat wij onze nachtrust erop hadden zitten. En dan ga je toch weer even een paar scenario's doornemen. Het weiland stroomde zachtjes aan steeds verder vol en net voor de camper begonnen de eerste plassen zichtbaar te worden. Komt die camper nog van dat veldje af of staan we hier straks tot ons knieën in het water te wachten op de bergers?

Het viel achteraf allemaal reuze mee, de camper reed rustig achteruit de licht glooiende helling op en stond even later weer op het asfalt. Volgens het grote Lonely Planet Australia boek is Mildura "a toerist town promoted as a place of endless blue skies and sunshine". Omdat waar wij stonden het weer steeds slechter werd besloten wij de zon op te zoeken in Mildura, een ritje van iets meer dan 600 km.

Een aardig ritje onder normale omstandigheden maar nu iets uitdagender door zware slagregens, een stormachtige wind en hier en daar blank staande wegen.
Onze reisbijbel bleek goed geinformeerd want in de buurt van Mildura zagen we inderdaad voor het eerst die dag iets van de zon en blauwe stukken hemel. Vanmorgen het laatste stukje van 400 km naar Adelaide ingezet waar we vanmiddag rond half zes voor het hek van de camping stonden, alweer in een andere tijdzone dus weer met de wijzers van het polshorloge aan de slag.

Een grote massa mensen kwam ons tegmoet en wij begrepen wel dat die niet op ons hadden staan wachten maar trokken uit het gekrioel wel de conclusie dat er geen plekje meer vrij zou zijn. Toch maar even vragen bij de receptie. Bleek er dit weekend een tentoonstelling te worden gehouden op het terrein van de camping over campers, boten en andere soorten onderkomens die tijdens een vakantie gebruikt worden. Plaats zat want die horde die ons tegemoet kwam was op weg naar hun auto en hadden geen plekje op de camping.

Over grasvelden geschreven. We zijn er onderweg een aantal voorbij gereden, maar dan wel mega grote grasvelden, zo ver je kijken kunt gras, bouwland of heide. Allemaal in meer of mindere maten geblakerd door bosbranden. Het uitzicht is niet alleen overweldigend door de uitgestrektheid maar ook vanwege de vele verschillende kleuren.

Na deze twee dagritjes is het weer tijd om de camper even wat minder vaak als voertuig in te zetten en wat meer als uitvalsbasis voor een paar dagen Adelaide en omgeving. Morgen begin ik de dag dus maar met een rustig 10 km loopje om de directe omgeving van de camping te verkennen.

Sex in de Camper

De titel van dit stukje is bewust gekozen. Niet om jullie deelgenoot te maken van de interpretatie van de  Kamasutra van een echtpaar van boven de vijftig.

Als eigenaar van het Blog ben je toch een beetje benieuwd of je lezers hebt. Het aantal vaste volgers is inmiddels gestegen naar acht maar dat wil nog niet zeggen dat ze je Blog lezen. Achter de schermen kun je het aantal bezoekers van het Blog zien. Dat is dus de reden dat ik voor deze titel heb gekozen. Zal het aantal bezoekers van mijn Blog stijgen, alleen door de trefwoorden in de titel van het Blog? Ik hou jullie op de hoogte.

De weergoden of de weervoorspellers waren vandaag de weg kwijt. Vanmorgen werden wij wakker met een stralend zonnetje op het dak van de camper. Het door de regen afgelaste loopje van gisteren werd dus vanochtend uitgevoerd. Een tegenvaller was dat ik de loopcomputer niet juist had opgeladen waardoor het loopje van vandaag niet in “de boeken” staat.

Door de weersverwachtingen hadden we weer een museumdag op het programma gezet en dit keer hadden we het National museum of Australia gekozen. Wederom een interessante en leerzame dag. Ter afsluiting van ons bezoek aan Canberra nog even de Telstra-toren van dichtbij bekeken en vervolgens de reis in westelijke richting voortgezet.

We staan inmiddels in Gundagai en gaan morgenochtend verder naar het westen …..

Regen en nog veel meer regen!

De weergoden hebben zich tegen ons gekeerd. De regen komt met bakken uit de lucht en de weervoorspellers zien nog veel meer buien hangen. De eenvoudige camping of de voormalige kazerne heeft ook eenvoudige plaatsen waar je de camper neer zet. Elders heb je een hele betonplaat ter beschikking, hier twee grote stoeptegels waar je weinig aan hebt als je de voeten droog wilt houden. Douchen doen we in de faciliteiten die de camping daar voor heeft omdat de doucheruimte in de camper niet alle bewegingen, nodig om alle plekjes goed schoon te krijgen, toestaat. Door de regen lopen vanuit de douche was vanwege de korte afstand niet bezwaarlijk. De laatste meters naar de camper moesten echter over een kort maar zeer modderig stukje "gras" met als gevolg dat de modder ook tussen de tenen zat. Gelukkig stond het kraantje waarop de waterslang aangesloten wordt wel op een dicht begroeid stukje van het grasveld en konden de voetjes nog een keer afgespoeld worden.

Een dergelijke dag leent zich dus bij uitstek voor activiteiten binnenshuis. Vandaar dat we, mede op aanraden van onze lokale veteraan, naar het Australian War Memorial zijn geweest. Tussen de buien door droog bij de ingang aangekomen en een bijzonder interessante middag meegemaakt mede door de inbreng van de gids. Opmerkelijk is het grote aantal schoolklassen dat door het museum loopt te struinen. Onze gids had daar ook duidelijk zijn bedenkingen over.

Nu wordt het tijd om het reisplan weer even te evalueren. Het "things to do" lijstje voor Canberra is nog niet afgewerkt maar de weersvoorspellingen beloven niet veel goeds. Tijd om www.isernogeendroogplekjeinaustralie.com.au te raadplegen.

Major Max

De Blue Mountains liggen weer achter ons en Canberra is inmiddels bereikt. Op de camping van onze eerste keuze bleek, ondanks de volgens de gisteravond geraadpleegde website nog 31 beschikbare plaatsen, alles volgeboekt. Dus op zoek naar een plek waar we de camper in ieder geval op het netstroom konden aansluiten en dat werd de carotel.

Een camping die zich duidelijk onderscheidde van alle eerder bezochte campings en van ons het predicaat de meest eenvoudigste tot nu toe kreeg.

En juist op een dergelijke camping maak je binnen twee minuten na aankomst contact met een oudere man die net de toiletgelegenheid verlaat en heel adequaat reageert op onze groet met "Are you Dutch?" 

Wij beamen dat en binnen 10 minuten weten we dat de oudere tandloze man Max heet, 80 jaar blijkt te zijn, op de camping woont, een oud-officier is van de Australische Special Forces die vijf jaar in Vietnam heeft gediend, getrouwd is met zijn Vietnamese buddy en door bijzondere omstandigheden samen met haar een Duitse zoon heeft. Dit in combinatie met de uitstraling van de camping dat het een voormalig defensiecomplex is geeft op een bepaalde manier een "warm" gevoel.  Canberra heeft me door deze eerste kennismaking aangenaam verrast.

De Spin

Australië staat bekend om de grote diversiteit waar het de flora en fauna betreft. Voor je aan een rondje Australië, of een gedeelte ervan, begint doe je wat huiswerk op dit gebied. Krokodillen zijn gevaarlijk, net als een aantal soorten slangen en spinnen.

De kans dat je een krokodil aantreft in je camper is te verwaarlozen, een slang wordt al iets aannemelijker en een spin zou je bij wijze van spreken iedere dag wel tegen kunnen komen. Voor een krokodil ga je een straatje om, een slang krijgt van mij ook gelijk voorrang en een spin maakt vooralsnog geen indruk. Maar dat wordt natuurlijk anders als je weet dat je in een gebied staat waar je de navolgende beestjes tegen kunt komen:

Jullie kunnen je waarschijnlijk wel een beeld vormen van de situatie die zich ontpopt als je tegen middernacht ontspannen op de bank ligt weg te doezelen terwijl je echtgenote achter de laptop nog de nodige correspondentie aan het weg werken is. Uit mijn ooghoeken zie ik tegen het kastdeurtje, waar de TV normaal in opgeborgen zit, een kleine "schaduw" bewegen. Na twee glazen whiskey met cola-light twijfel je toch aan je waarnemingsvermogen. Mede gelet op de beperkte lichtomstandigheden de echtgenote toch maar even gevraagd of ze ook iets zag bewegen op het kastdeurtje.

Jazeker, ze zag ook wat. Een spin!!!!!
Geen paniek, denk je dan terwijl je razendsnel probeert te reproduceren of je de schaduw herkent als een mogelijke directe bedreiging op ons welzijn. Geen idee natuurlijk, dus de enige mogelijke oplossing leek ons de indringer weer buiten zien te krijgen zonder dat wij daarbij zelf schade op zouden lopen. Het tijdstip van de dag, de bijna hermetisch afgesloten camper en de hevig neerslag buiten maakte de optie om het beestje met zachte dwang de deur te wijzen onmogelijk.

Omdat we ook voorbereid waren op het bezoek van muggen besloten we de aanval in te zetten met het middel tegen de muggen. De vrouw des campers verdedigde haar lijf en leden met verve en gaf de spin de volle laag waarbij ze in haar enthousiasme de duidelijk geirriteerde spin bleef volgen met de nog steeds voluit werkende spuitbus. Hierbij kreeg de in de vuurlinie staande fruitmand eveneens de volle laag en was het fruit niet meer vrij van pesticide.

De spin zocht dekking tussen de zijwand van de camper en de achterkant van het keukenblok en was uit het zicht. Gelukkig besloot de spin nog even boven het "maaiveld" uit te komen om te kijken of er nog een andere ontsnappingsroute was. Deze actie kostte hem of haar de ledematen die door de aanvalster vakkundig werden geamputeerd met de onderkant van de spuitbus. De inmiddels wat actiever geworden heer des campers kon zo, beschermd door een laag keukenpapier, de genadeklap uitdelen waarna het onfortuinlijke beestje in hoofdgroepen uiteen genomen in de afvalbak zijn / haar laatste rustplaats vond.

Met het vinden van die laatste rustplaats keerde de rust in de camper zeker niet gelijk terug. Via het internet werd de slag bij Katoomba nog voor het verdwijnen van de "gaswolk" gedeeld met de hulptroepen uit Melbourne. Geruststellende opmerkingen als "Ze zijn altijd met zijn tweeën." dragen dan niet bij aan een goede nachtrust. Niet alle bewoners van de camper sliepen die nacht even vast omdat er misschien een kern van waarheid in die opmerking zit.........

The Opera House

Het weerzien met Sydney stond in het teken van de verdieping. Het Opera House hadden we natuurlijk al eerder gezien en digitaal vastgelegd maar het verhaal van het ontstaan en de uiteindelijke totstandkoming van het gebouw was ons nauwelijks bekend. Dus met gids Steve en nog een handje vol nieuwsgierigen de Essential Tour gedaan.

Een deel van ons bezoek aan Sydney was een herhaling van ons eerste bezoek. Zo ook de beslissing om met het openbaar vervoer van de camping naar het centrum te gaan. Aan de ene kant een aanrader gelet op het zeer drukke verkeer in Sydney en de gehanteerde parkeertarieven. Aan de andere kant een bevestiging dat het openbaar vervoer je haalt van waar je niet bent en brengt naar waar je niet wezen moet en dan ook nog op tijden dat het je niet uitkomt.

Na een bezoek aan Parklea Markets werd het tijd om Sydney weer achter ons te laten. Via Westpoint in Blacktown en Glenbrook Blue Mountains Visitor Information Centre zijn we inmiddels terecht gekomen bij Katoomba.

Rustdag

Een rustdag op je vakantie? Het klinkt wat tegenstrijdig maar ik heb vandaag geen meter gereden en ben ook niet verkast. Ik heb wel wat meters gelopen en de administratie bijgewerkt.

 Morgen "shoppen" in Sydney dus dat wordt ook weer een "ontspannen" dagje.

Sydney

We staan weer op dezelfde camping waar we ongeveer 4 jaar geleden ook stonden. Toen begon onze rit met het mobiele vakantiehuis in Cairns en eindigde hier. Nu gebruiken we deze plek als rustpunt voordat we linksaf slaan richting de Blue Mountains.

Ons ritje hier naar toe ging over de Grand Pacific Drive. Een mooie route maar wellicht onder de invloed van het weer waren we niet zo onder de indruk van het landschap als toen we de Great Ocean Road deden. Het tenue moest vandaag worden aangepast.

Ook met het vinden van de juiste tijd hebben we af en toe wat moeite. Tijd hebben we echter genoeg en we proberen de balans te vinden tussen "reizen" en "activiteiten" en onder activiteiten vallen ook de normale huishoudelijke taken.

Het is alweer bijna een nieuwe dag, dus de hoogste tijd om de "dagelijkse" notitie af te sluiten.

Modern (on)gemak

Het bijhouden van een Blog vergt enige discipline. Niet zo zeer dat ik een deadline hoeft te halen maar ik probeer mijn publiek regelmatig van actuele informatie te voorzien.  Naast het Blog gebruik ik ook nog mijn Picasa webalbums om het fotomateriaal te plaatsen.

Alles weergeven

Maak er zelf een

Dit alles zou niet mogelijk zijn zonder een netbook en de daarop aan te sluiten "toeters en bellen". Vanuit de camper is het ook allemaal mogelijk dankzij het draadloos internetten. Om zo'n verbinding in Australië te realiseren heb je het nodige geduld nodig. Kun je in Nederland op iedere hoek een Simcard kopen voor je mobiel en na het kaartje in je Simlock-vrije toestel te hebben geplaatst direct aan de slag. Hier in Australië ga je als onschuldige toerist naar een winkel van een bekende provider en koopt daar een paar pre-paid Simcards en een dongle van : Telstra

Om ze te kunnen kopen moet je je paspoort laten zien, op zich al vreemd voor ons maar als de Australische wet dit nu eenmaal voorschrijft dan heeft discussie met de niet echt geïnteresseerde verkoopster geen enkele zin. Na voor ieder artikel apart het paspoort van mijn schoonmoeder onder de scanner gelegd te hebben konden we dan uiteindelijk na betaling van AUD$ 2,00 per stuk voor de Simcards en AUD$ 89,00 voor de dongle kiezen met welk bedrag we de zojuist aangeschafte Simcards wilden vullen. Doe er nog maar drie keer AUD$ 20,00 bij zodat we kunnen bellen en internetten.

Dan stop je de zojuist aangeschafte Simcards in je mobieltjes en de dongle in je netbook. Het werkt allemaal niet!!!
Eerst dien je de met veel poeha verkregen artikelen nog te activeren via het nummer 1258880. Jullie zien de bui al hangen? Een telefoonstem / computer stuurt je alle kanten op maar niet de goede. Na lang wachten waarbij de meest irritante muziek je gehoor werd ingeslingerd toch uiteindelijk een echt mens aan de lijn die dan je net aangekochte Simcards "online" gaat zetten. He, he de telefoontjes doen het, nu de dongle nog!!

Jullie raden het al, het heeft me bijna twee uur gekost om de dongle ook online te krijgen en dat  hij zijn werk doet is inmiddels ook wel duidelijk. De verkoper en het meisje van de helplijn wisten wel dat Windows 7 en de dongle niet per definitie klikken. Na support level 1 van de helpdesk te hebben bereikt weet ik inmiddels ook waar de schoen wringt.

Bairnsdale - Tathra

Het is hier al weer bijna middernacht dus op de valreep nog even laten weten dat we inmiddels in Tathra zitten. Onderweg mooi weer en morgen is er weer een dag
 ....

Zomertijd

Vanmorgen om 02:00 uur ging de klok een uur vooruit en dat betekende een uur minder slaap. Op zich geen probleem maar gisteren was er in Melbourne een Grand Final en daar zijn we bij het gastgezin getuige van geweest. In de eigen thuisbioscoop met de nodige versnaperingen. Het samen met het gastgezin verwerken van de verloren wedstrijd ging toch weer een beetje ten koste van de nachtrust.

Vanmorgen vroeg op, de huurauto inleveren op de luchthaven en vandaar met de taxi op weg naar Maui  om de camper op te halen. Inmiddels zijn we aan de eerste rondrit begonnen en zitten momenteel in

Grotere kaart weergeven

Zomertijd betekende vandaag ook gelijk zomers weer. 25 graden en vol op zon!  Het is inmiddels al weer bijna maandag, we hebben morgen weer een ritje voor de boeg dus tijd om het "bivak" op te zetten.

Sidonia & Hanging Rock

Sidonia is de tante van Suske en Wiske, dat weet bijna iedereen. Sidonia is ook de bijnaam van Sonja Wendel. Nu blijkt Sidonia ook een naam te zijn die voorkomt op de kaart van Australië.

Grotere kaart weergeven



Een goede reden om eens te gaan kijken wat geografische Sidonia te bieden heeft. Een vluchtige kaart studie leerde ons dat het maar een ritje van 100 km was naar Sidonia. Dergelijk afstanden rijden maakt in Australië geen enkele indruk op de bewoners en het is de normaalste zaak van de wereld om voor een uitstapje doelen te prikken op dergelijke afstanden.

Sidonia heeft niet meer te bieden dan

Na het maken van een nieuwe foto voor Sidonia haar profiel werd het tijd om de Tom Tom te vragen of er in de buurt nog iets te vinden was met een hogere amusementswaarde.

De Tom Tom kwam, gevoed door een zoekopdracht van Sidonia, uit op Hanging Rock
Op deze locatie kun je een genoeglijk aantal uurtjes doorbrengen al is het terrein niet helemaal geschikt voor alle deelnemers aan het uitstapje.

 
Na het eerste gedeelte van de klim was er voor de senioren met de gammele knieën gelukkig een ontsnappingsroute. De "jeugd" ging nog even door naar de top!

Williamstown

Oorspronkelijk de eerste haven van Melbourne. Nu uitgegroeid tot een modieus maritiem stadje met veel historische gebouwen, cafés en restaurants.

Amsterdam - Melbourne

De eerste teksten vanuit Down Under gaan voornamelijk over het verloop van de heenreis. Een relatief lang verhaal voor wat betreft de reistijd maar ik kan het kort houden met betrekking tot het verloop ervan. Geen bijzonderheden!

Ooit zag ik me zelf als een aanstormend romanschrijver. Na de publicatie van "Qua Patet Obelix" begrijp ik dat die kans nog niet helemaal verkeken is maar dat ik het waarschijnlijk als romanschrijver toch niet ga trekken. Deze teksten kunnen dan ook worden gezien als een poging om als auteur van reisverhalen voet aan de grond te krijgen, vandaar de link naar Baron Travel in een eerder bericht.

Met een kleine aanpassing in de personele bezetting en de in te zetten voertuigen vertrokken Mies en ik conform het in het draaiboek vermelde tijdstip vanaf het huisadres om Theo & Sonja op te halen om vervolgens via een,  in verband met de werkzaamheden aan de A20, aangepaste route naar Schiphol te rijden. Na rendez-vous gemaakt te hebben met de delegatie uit Alkmaar en de "verloren zoon uit Amsterdam" stonden we inderdaad niet al te lang in de rij voor het seal apparaat  Na het sealen van de bagage gingen we vol goede moed op de man af die de route naar de incheckbalies afschermde. De man verwees ons echter resoluut naar de opgestelde incheckmachines.

Na enig tikwerk op het scherm spuugde het apparaat een "kan je niet verder helpen" voucher uit die ons wel langs de man wist te leiden. Bij de incheckbalie wist een lieftallige dame van de KLM de computer te overtuigen dat er een relatie bestond tussen onze namen, de vluchtnummers en de benodigde visa. Zij was er ook verantwoordelijk voor dat we onze koffers zonder verdere bemoeienis van onze kant pas in Melbourne weer terug zouden zien ondanks dat we bij haar de instapkaarten voor de vluchten met Qantas niet konden krijgen.

Met de hele "afduwparty" werd na het vervullen van deze formaliteiten koers gezet naar een van de vele toko's die Schiphol rijk is waar we met een "gesponsorde" versnapering een gedeelte van de ons nog resterende tijd voor het vertrek konden overbruggen. Met dank aan de delegatie uit Alkmaar voor de sponsoring.

 Afterparty na geslaagde incheckprocedure!

   
Na een vlucht van nog geen uur stonden we op een nagenoeg verlaten luchthaven van Frankfurt en begon een kleine zoektocht naar hal E in terminal 2 alwaar de incheckbalie van Qantas zich moest bevinden. De lange rij voor de balie konden we na enige tijd verlaten om bij de balie waar je eigenlijk geacht wordt om informatie te vragen onze instapkaarten af te halen. Na een kleine communicatiestoornis met "Hessa von Qantas" konden we onze plekjes aan boord van de 747-400 gaan zoeken die ons in 11 uur en 20 minuten naar Singapore zou brengen. Na de nodige verzorging en het entertainment afgewisseld met af en toe een hazenslaapje werd het tijd om over te stappen in Singapore. Naast de pier met nummer C22 stond de Airbus 380 al te wachten die ons in een kleine 7 uur naar Melbourne zou brengen. 

In deze nieuwste aanwinst van de Qantas vloot dezelfde service maar het entertainmentsysteem was duidelijk van een nieuwe generatie en hoewel niet van vanzelfsprekend van een hoger niveau. Vroeg in de ochtend van de 27e september stonden we dan op de luchthaven van Melbourne.  Nog niet alle luchthavens zijn ingericht om "de bulk" die uit een A380 komt zetten vlekkeloos te verwerken. De procedure van het verzamelen van de bagage en het doorlopen van de douaneformaliteiten kostte ons minder tijd dan die Sonja Jr. nodig had na ons "we zijn geland-bericht" om zich door de ochtendspits te worstelen die nog eens werd versterkt door een extra toeloop van gestrande passagiers op de luchthaven.

Inmiddels hebben we de eerste avond bij onze gastgezin er op zitten en zijn de souvenirs omgeruild tegen lokaal bier. De extra koolhydraten van de lokale consumpties heb ik getracht weer kwijt te raken tijdens de de ochtendsport. Het schijnbaar rustige tempo waarin ik de afstand heb overbrugd is niet te wijten geweest aan de drank maar heeft alles te maken met het overbruggen van een hoogteverschil van 220 meter.

Na het ontspannen rondje en een verfrissende douche de laptop en alle moderne randapparatuur uitgestald, aangesloten en tijdens het opladen de computervaardigheden onderhouden met deze tekst als resultaat. Straks nog even de stad in en wellicht is daar weer wat materiaal te vinden om in het volgende verslag te verwerken waarmee mijn kansen op een eventuele functie als (parttime) auteur van reisverhalen ongetwijfeld zullen stijgen.

Groeten en kusjes voor hen die gekust willen worden,

Alex

Dollarkoers

Het is altijd leuk om te weten wat je met je "zakcentjes" kunt doen tijdens een vakantie. Daarom hou ik de laatste tijd de dollarkoers goed in de gaten omdat een lagere dollar betekent dat mijn euro's meer waard worden en ik dus meer waar krijg voor mijn geld Down Under.

Zoals jullie kunnen zien gaat de grafiek, voor mij, zo net voor het vertrek de goede kant op! 

Ook de goudprijs breekt alle records momenteel, misschien toch maar een aantal (oude) goudmijnen opnemen in de nog niet ingevulde regels van het reisplan.......

Tickets ontvangen

Sheila

De tickets zijn binnen waarmee de "papierwinkel" compleet is. Nu reeds een woord van dank aan Barron Travel in het algemeen en in het bijzonder aan Australië en Nieuw-Zeeland specialiste Sheila Luijten-Jacobs voor de bijzonder prettige wijze waarop zij hebben bijgedragen aan de totstandkoming van het "reisplan".

Reactie op Blog uit Nieuw Zeeland

Vandaag weer even wat oefenen met het Blog. Het Blog kan op verschillende manieren gevoed worden. Zo is het mogelijk om door het sturen van een e-mail rechtstreeks tekst en foto's op het Blog te zetten.

Om te kijken of dat werkt gebruik ik een reactie uit Nieuw Zeeland waarin een beeld geschetst wordt van de weersomstandigheden waar men daar onlangs mee te maken kreeg tijdens een motortoertocht.

Het woord vakantie betekent dus niet altijd alleen maar zon.....

Aardbevingen en overstromingen kenmerkte het nieuws uit de regio van onze aanstaande vakantiebestemmingen maar dat heeft de pret bij ons tot nu toe niet kunnen drukken. Ook deze foto's doen geen afbreuk aan onze verwachtingen, we stoppen wel een extra fleece in de koffer. 

Alex

Nog twee weken

Vandaag over twee weken kijken we nog eens goed in het rond of we echt niets vergeten zijn en dan kan de reis naar Down Under beginnen.

De reisroute is Schiphol - Frankfurt met de KLM en daarna Frankfurt - Singapore - Melbourne met Quantas. De heenreis doen we met zijn viertjes, Theo Sr. & Sonja Sr. en Mies & ondergetekende.

De aanstaande verjaardag van Sonja Jr. is een van de belangrijkste redenen om deze wereldreis weer te gaan maken. Voor Theo en Sonja is het eigenlijk gewoon periodiek gezinsbezoek. Die twee zijn "kind aan huis" bij de familie Wendel.

De voorbereidingen zijn bijna afgerond en Sonja en Mies zijn "shoppen" om de nodige kleine dingetjes in te slaan. Van de week een grote travelbag op wieltjes aangeschaft dus dat komt helemaal goed. De eventuele overbagage doneren we op Schiphol wel. Van de week vol verwachting de bezorger van TNT in de gaten houden omdat de tickets "kort voor vertrek" bezorgd zullen worden. Met de huidige status van dit voormalige staatsbedrijf, dat onlangs al haar vaste krachten de wacht heeft aangezegd, is het (tijdig) ontvangen van de post geen vanzelfsprekendheid meer.

De komende twee weken staat de agenda vol met "op de valreepbezoekjes" en daardoor zal de tijd gevoelsmatig voorbij vliegen.

Met de mededeling, dat deze bijdrage door middel van een handige gadget rechtstreeks van mijn iGoogle startpagina komt, komt deze "aflevering" ten einde.

Prettig weekend,

Alex

De laatste voorbereidingen

Nog ruim twee weken en dan ga ik weer naar Australië. Deze keer gaan naast Mies ook Theo & Sonja mee op reis. Over hoe de reis verloopt gaat dit Blog. Ik ben van plan regelmatig wat te melden zodat jullie tijdens onze reis al een beetje mee kunnen leven.


De laatste voorbereidingen bestaan eigenlijk nog alleen maar uit het ophalen van het internationaal rijbewijs bij de ANWB en het kopen van wat handige dingetjes voor onderweg.

Reacties zijn natuurlijk altijd welkom maar worden om voor de hand liggende redenen eerst gemodereerd.

Alex